De afgelopen week stond voor mij in het teken van mijn nichtje en neefje van bijna één. Mijn zus, haar vriend en mijn nichtje wonen in de Verenigde Staten, dus zo vaak zie ik ze niet. Het was een feest om mijn nichtje en het zoontje van mijn andere zus (die gelukkig in Amsterdam woont) samen te zien.
Ik heb vol verbazing toegekeken hoe snel die kinderen leren. Aan het begin van de week kon mijn neefje net tijgeren, aan het eind van de week kon hij bijna staan! Het was bijzonder om te zien hoe de kindjes op elkaar reageerden en wat ze van elkaar afkeken.
Nu gaat deze blog niet over kinderen maar over trajectbegeleiding. Ik zou hier de link kunnen leggen met lotgenotencontact en rolmodellen, wat ik overigens zeer belangrijk vind want je kunt van elkaar heel veel leren, maar dat doe ik niet. Ik wil het met jullie hebben over regie. ‘Zelf doen’.
Regie geven aan klanten ‘met een afstand tot de arbeidsmarkt’ in hun eigen re-integratietraject is vaak best moeilijk. En toch is dat best raar als je bedenkt dat we dat regie geven bij kleine kinderen automatisch doen.
Een klein kind leert niet lopen als je hem steeds maar blijft dragen. En ook niet als hij elke keer een pets om de oren krijgt als hij blijft kruipen. Nee, we oefenen met het kind en bedenken spelletjes om het te stimuleren. Misschien pushen we een beetje. We lachen samen als het misgaat en we troosten als het pijn heeft gedaan. We juichen en bewonderen hem als hij stapje voor stapje vooruit gaat.
En wat gebeurt er helaas nog te vaak in een re-integratietraject?
Om te leren, te ontwikkelen, heb je een veilige, stimulerende omgeving nodig.
Ter illustratie een filmpje. Het duurt 20 minuten, maar is de moeite waard.
Vind jij als professional kwaliteit leveren belangrijk? Klik dan rechtsboven aan de startpagina op ‘Meld je hier aan!’ en krijg elke maand nieuwe tips en inspiratie in je mailbox. Je krijgt dan ook het e-book over motivatie.
Wil je 4x per jaar mijn nieuwsbrief met informatie over mijn trainingen ontvangen? Meld je dan hier aan. Natuurlijk zijn je gegevens veilig bij mij en kun je je voor beide makkelijk afmelden.
Anke Fokkens' blog 
Ik heb inderdaad vaak gezien bij collega-consulenten dat ze erg hard liepen voor hun medewerkers en alles uit handen leken te nemen. Ik vind het altijd belangrijk bewust te zijn van de rol die je hebt en medewerkers zelf verantwoordelijk te maken voor wat ze kunnen. Ik vind het zelf ook lastig, aangezien ik me erg verantwoordelijk voel en uit betrokkenheid hard werk voor de cliënten/ medewerkers. Het vergt een bewuste houding; door goede coaching bij de een, en soms achteroverleunen bij een ander. Maar of je nu werkt als consulent of psycholoog of andere hulpverlener, je kunt iemand zoveel krachtiger maken door niet alles voor diegene te doen!
Leuk weer een stukje van Anke, straks even filmpje kijken :-)Binnen bedrijven heb je altijd een bepaald protocol waarbinnen je werkt. Het is dan voor ons als consulenten de uitdaging om binnen dat protocol toe te passen wat jij zo mooi omschrijft in je voorbeeld over hoe kinderen leren. Ruimte geven, maar soms ook een klein duwtje geven zodat men over de drempel durft te gaan. En vooral niet vervallen in het verschuilen achter de regels van het protocol. Als consulent kan je net het verschil maken in het leven van je klant. Wellicht ben jij net die persoon die inspireert waardoor de ander ineens stappen maakt, net als een kind 😉