Wat doe je als je nu gaat solliciteren en je al een paar jaar geen betaald werk meer hebt verricht? Verzin je iets om je CV op te vullen of laat je het zo? En wat als je ondanks ‘je gat’ toch wordt uitgenodigd voor een gesprek en het eerste wat ze vragen is: ‘Wat heeft u in die jaren gedaan?’ Vertel je dan dat het helemaal niet goed met je ging? Dat je psychisch ziek was, in therapie bent geweest en misschien wel bent opgenomen? Of vertel je dat je in detentie zat?
Het is een vraag die ik altijd krijg in de sollicitatietrainingen of arbeidsmarktorientatietrainingen die ik geef. En ik vind het een van de moeilijkste vragen om te beantwoorden.
Wat zou jij doen? Of misschien nog wel een betere vraag, wat zou jij willen horen als werkgever?
Als sollicitant ben je bang om afgewezen te worden. Bang dat werkgevers je niet meer willen vanwege je ziekte of dat werkgevers alleen daar nog maar naar kijken en niet meer naar de persoon met heel veel kwaliteiten die je ook bent. Die angst is niet gek en helaas zeer realistisch.
Als sollicitant wil je ook dat er rekening met je gehouden wordt op je werk. Je wilt je niet anders voor hoeven doen dan je bent. Je wilt niet op je tenen moeten lopen en je wilt absoluut een volgende ziekteperiode voorkomen! Logisch toch?
Als werkgever wil je geen risico lopen. Je wilt niet iemand aannemen die binnen de kortste keren weer ziek is. Dat kost je een hoop geld en dat geef je liever ergens anders aan uit. Goed voor te stellen.
Als werkgever wil je een kandidaat die zijn werk goed doet, die goed ligt in het team en die betrouwbaar is. Je wilt weten wat je aan diegene hebt. In de sollicitatieprocedure doe je je best om daar achter te komen.
Ik adviseer cursisten om alleen te solliciteren op functies waar ze ook echt aan toe zijn en geschikt voor zijn. Als je overtuigd bent van jezelf kun je dit ook beter overbrengen. (Dit is makkelijker gezegd dan gedaan, maar daar zijn onder andere mijn trainingen voor :-))
Ik adviseer cursisten ook om hun problemen die ze gehad hebben niet te breed uit te meten. Immers op het moment dat je gaat solliciteren ben je daar ook toe in staat, dus hoe relevant zijn die zaken uit het verleden voor een werkgever? Leg de nadruk op wat je wel kunt!
Echter, lieg niet. Mijn ervaring is dat de meeste mensen niet goed zijn in liegen. En de meeste werkgevers prikken er doorheen. Ze ruiken onraad en vertrouwen je niet. En dan nemen ze je nooit aan. Wie houd je daarmee uiteindelijk voor de gek? Trouwens als ze je wel aannemen moet je vaak op je tenen lopen (en blijven liegen). En als je werkgever er dan alsnog achterkomt ben je vaak verder van huis.
En daarbij, hoe sterk moet je zijn om als je ziek bent geweest jezelf weer bij elkaar te rapen en je terug te vechten de maatschappij in? Wat zegt dat over jou? Ik heb er in ieder geval ontzettend veel bewondering voor! En gelukkig steeds meer werkgevers ook.
Ik ben heel erg benieuwd naar jullie reacties, ervaringen en wellicht tips! Deel ze hieronder!
Tot slot nog een nummer van Lenoard Cohen met het prachtige:‘Ring the bells that still can ring. Forget your perfect offering. There is a crack in everything, that’s how the light gets in’
Vind jij als professional kwaliteit leveren belangrijk? Klik dan rechtsboven aan de startpagina op ‘Meld je hier aan!’ en krijg elke maand nieuwe tips en inspiratie in je mailbox. Je krijgt dan ook het e-book over motivatie.
Wil je 4x per jaar mijn nieuwsbrief met informatie over mijn trainingen ontvangen? Meld je dan hier aan. Natuurlijk zijn je gegevens veilig bij mij en kun je je voor beide makkelijk afmelden.
Anke Fokkens' blog 
Ik heb een functioneel cv gemaakt. gelukkig heb ik veel verschillende dingen gedaan, daar kan ik zo de nadruk op leggen. Omdat de jaren niet op volgorde staan, valt het gat niet op.
Heb je er goede reacties op gehad? Ik ben wel benieuwd hoe HR-functionarissen er op reageren.
Ik had een gat een mijn CV en ben daar goed mee weggekomen.
Hoofdzakelijk door niet alles te vertellen. Ik vertelde dat ik “door omstandigheden” depressief ben geraakt, daar verkeerd mee omging en uiteindelijk hulp bij gezocht heb. Dus ik hou het vaag en vertel niet dat ik ook een psychose gehad heb. Dat heeft een te groot stigma (denk ik). Bij wat ik wel vertel krijg ik als reacties “Iedereen kan wel eens stuk lopen; mooi dat het beter gaat” en “Je bent een doorzetter, waarom heb je dat niet bij je kwaliteiten vermeld?!” Maar ook een keer van een jonge knul met een te groot colbert en een foute das “Oh, u bent wel erg eerlijk!”, maar toen wist ik direct dat ik daar niet zijn moest. 😉
De kern van een sollicitatiegesprek is zwakke kanten om te praten naar sterke kanten. Dus i.p.v. “Ik werd ziek” vertel je “ik heb aan mijn herstel gewerkt en toen ik er niet uit kwam heb ik hulp erbij gehaald. Ik ben klaar voor de volgende stap.” Hier kreeg ik duidelijk positieve reacties op. Elke manager kent gevallen dat medewerkers weigerden hulp in te roepen en vervolgens schade aanrichtten. Dat je toen je er niet uit kwam hulp zocht (ook als dat moeilijk is!) is een positief iets om te vertellen. Wat die hulp precies inhield maakt niet uit. Het gaat een werkgever niet om wat er fout ging, maar hoe je er mee vervolgens mee om ging! Dat laat zien hoe je in de toekomst met (werk)problemen om zult gaan. “Haalt er hulp bij indien nodig” is een prima basis voor vertrouwen.
Het maakt uit wat je in die jaren gedaan hebt. Vrijwilligerswerk op je CV, al is het maar een uurtje in de week, maakt veel goed. Iemand die telkens weer zijn bed uit springt en naar een werkplek gaat, zelfs als die geen contract heeft is bij werkgevers populair. Die doet ook niet moeilijk als er een keertje overgewerkt moet worden en begint dan niet direct over “wat krijg ik ervoor terug?” of “Dat staat niet in mijn functieomschrijving”. Een werkgever zoekt een goede collega, eerder dan een ideale CV. (Banken e.d. uitgezonderd.)
Je schrijft dat je altijd eerlijk moet zijn. Daar ben ik het niet mee eens. Je hoeft niets te vertellen over je gezondheid en wanneer er naar gevraagd wordt mag je erover liegen. Daar liggen uitspraken van rechters voor. Maar als je weet dat je gezondheid een belemmering voor je functioneren kan betekenen, dan mag je er niet over zwijgen. Tussen die twee zul je als cliënt moeten laveren. Openheid en eerlijkheid is het beste, maar zoals ik zeg, over depressie kun je het hebben maar psychoses bijvoorbeeld liggen toch wat moeilijker. Maar aan de andere kant: wanneer je succesvol bent en je werkgever krijgt vervolgens te horen dat het UWV geen toestemming geeft tenzij er een jobcoach is, dan heb je wel wat uit te leggen! Of je “gewoon” solliciteert, of een reïntegratietraject volgt maakt natuurlijk ook veel uit wat je kan/moet zeggen.
Het blijft lastig. En hoewel ik sollicitatiegesprekken leuk ben gaan vinden nu ik ze beter door heb, blijf ik tot ik de klink van de deur naar de sollicitatieruimte in mijjn hand heb, piekeren over hoe dat deel van het gesprek gaat lopen. Je kunt je functie kiezen en het bedrijf, maar niet wie je tegenover je krijgt. Dat kan ook gewoon een domme eikel zijn, maar dat is dan niet jouw tekortkoming. En als ze van het gat een halszaak maken kun je je terecht afvragen of je daar wel wil werken. Je mag net zo kritisch terug zijn.
In het kort: reageer op de vraag in algemeenheden, draai het positief en koppel dat aan de functie die je wilt gaan uitoefenen, waardoor het gesprek vlot weer over een ander item gaat.
(Ik ben leidinggevende geweest en heb in sollicitatiecommissies gezeten.)
Dank Gerie voor je mooie reactie!
Erg helpvol, die reactie hierboven. Ik gebruik ook jaren ipv van maanden. En bovendien zijn er nog veel meer andere redenen waardoor gaten in je cv ontstaan. Het krijgen van kinderen bijvoorbeeld. Of een verhuizing naar een ander land, in mijn geval. Soms duurt het maanden om alles weer op orde te krijgen. Een gat in je CV hoeft niet altijd te betekenen dat je lui bent, of niet capabel. Ik denk dat in deze tijd de helft van de mensen wel een paar gaten in hun CV hebben zitten!
Er zijn inderdaad veel redenen waardoor je een gat op je CV kunt krijgen. De kunst is dan ook om aan de werkgever duidelijk te maken waardoor dit gat is ontstaan en wat je in de tussentijd wel hebt gedaan. Je wilt voorkomen dat de werkgever zelf allerlei mogelijke redenen gaat verzinnen we zijn namelijk vaak geneigd meteen ‘het ergste’ te denken.
Maar wat als je in een psychiatrisch ziekenhuis opgenomen bent geweest of als je in de gevangenis hebt gezeten? Is het dan nog steeds slim om eerlijk te zijn? Wat mij betreft wel. Ik vind het heel stoer als je er eerlijk over durft te zijn. Als je daarna weer zo ver bent gekomen dat je weer aan de slag kunt. Ik heb bewondering voor het ontwikkelingsproces wat deze sterke mensen door hebben gemaakt. Maar ik ben geen werkgever.. Ik loop geen risico.. Als ik als werkgever zou mogen kiezen tussen iemand met en zonder gat op het CV weet ik niet wie ik zou kiezen. Jullie?
Ik probeer de gaten op te vullen met vrijwilligerswerk. Dat is gemakkelijk gezegd dan gedaan, je moet dan ook wel vrijwilligers werk gedaan hebben, maar huishoudelijk werk en mantelzorg valt er ook onder. En ik gebruik jaren ipv maanden. Dan vallen de gaten minder op.
En als ze door vragen, dan ben ik eerlijk en zeg dat ik de ervaring die niet van toepassing is voor de functie weg gelaten heb. En als ze dan nog door vragen, dan kom ik met een kort inhoudelijke verhaal wat die niet relevatie zaken waren. De werkgever wil alleen weten of je wel of niet stil gezeten heb.
Het is zeer modern om een jaartje geheel iets anders te doen.