Hebben jullie gekeken naar de engelse afleveringen van ‘Mijn leven in puin’? Intrigerend vond ik het!
Het gaat over Richard die woont in een klein dorpje in Groot Brittannie. Hij heeft een obsessieve compulsieve stoornis. Oftewel, hij is dwangmatig verzamelaar. En niet een klein beetje! Zijn hele huis, nog een tweede huis, 5 opslagruimtes en de tuin staan tot de nok toe volgebouwd met wat wij troep zouden noemen. De buurt komt in opstand vanwege het aangezicht van de tuin. Iedereen is helemaal klaar met Richard en zijn troep. Landschapsarchitect en buurman Andy besluit Richard te gaan helpen. Ze worden vrienden en Andy probeert Richard te stimuleren om dingen weg te gooien. Hij krijgt buurtbewoners zo ver dat ze komen helpen en zorgt er voor dat Sophie, een klinisch psychologe, bij het hele gebeuren betrokken wordt.
Ik vond de afleveringen zo intrigerend omdat ze vooral gaan over regie. Hoe belangrijk is het dat Richard zelf regie houdt over het hele opruimproces? In welke mate is druk van buitenaf nodig? Wat kan er gebeuren als hij te weinig regie heeft? Wat betekent steun van de omgeving in zo’n proces? Hoe frustrerend kan het proces voor de omgeving zijn en hoeveel geduld kan het vergen?
Stel dat jij Richard moest helpen. Hoe zou jij je voelen? Hoe zou je het aanpakken? Schrijf je je reactie onder dit bericht? Ik ben benieuwd.
Wil je meer weten over regie? Kijk dan eens naar de IVB (Individuele Vraaggerichte Benadering) methode. Als je wilt kan ik daar trainingen in verzorgen.
Vind jij als professional kwaliteit leveren belangrijk? Klik dan rechtsboven aan de startpagina op ‘Meld je hier aan!’ en krijg elke maand nieuwe tips en inspiratie in je mailbox. Je krijgt dan ook het e-book over motivatie.
Wil je 4x per jaar mijn nieuwsbrief met informatie over mijn trainingen ontvangen? Meld je dan hier aan. Natuurlijk zijn je gegevens veilig bij mij en kun je je voor beide makkelijk afmelden.
Anke Fokkens' blog 
Ik heb die aflevering niet gezien, maar als ik mag verdergaan op hetgeen jij hier schrijft heb ik de indruk dat het eerder een “probleem” is van de buurtbewoners dan van hemzelf. Als die mens daar gelukkig mee is en graag verzamelt is daar niks verkeerd mee, er zijn ergere dingen op deze wereld.
Mijn buurvrouw is oud en kan al lang haar huis niet meer onderhouden, een huis vol met waardeloze dingen die zij als waardevol aanziet. Elke plaats is bezaaid met meubelen en prullaria die elke opkuis onmogelijk maken. Maar zij verkiest echter om zo te leven en wij kunnen enkel af en toe wat helpen als er weeral eens iets stuk gaat, maar wij hoeven deze persoon niet te zeggen hoe zij moet leven.
Niet iedereen wil/moet gered worden…
Hoi Michael. Ik ben het met je eens dat niet iedereen gered moet / wil worden. Daarom heb ik redden ook tussen aanhalingstekens gezet. Ik zou de aflevering wel even kijken als ik jou was (je kunt op de link in mijn blog klikken). In dit geval wilde de persoon wel geholpen worden. Zijn huis staat echt zo vol dat het gevaarlijk is en zelfs dodelijk kan zijn. Hij ziet dat zelf ook wel in, maar heeft aan de andere kant toch zijn angsten en dwang en vindt het ontzettend moeilijk om dingen weg te gooien. Hij kan het zelf echt goed verwoorden wat dit programma mijns inziens heel leerzaam maakt.
O ja, nog een kleine toevoeging. Deze afleveringen zijn op verschillende tv zenders te zien geweest. Ook hebben ze met foto’s en naam en toenaam in kranten gestaan. Vandaar dat ik na enig aarzelen toch ook maar de echte (voor)namen heb gebruikt en de foto heb toegevoegd.