Overpeinzen. Tot je een ons weegt?

‘Je woont al meer dan 30 jaar in Nederland. Je kinderen zijn hier opgegroeid. Je hebt altijd gewerkt. In een winkel van een familielid, in de haven, in een fabriek. Zwaar werk waardoor je lichaam wat versleten is geraakt. Je bent inmiddels begin 50. Een paar jaar geleden werd je werkloos. Het lukt je niet meer om aan werk te komen. Vroeger liep je ergens naar binnen en had je zo werk. Tegenwoordig willen ze allemaal papieren.. In de krant staan ook al bijna geen vacatures meer. Je bent echt geen luie allochtoon ofzo hoor! Je wilt echt graag weer aan het werk..’

Herken je deze situatie? Hij komt uit een van mijn trainingen. In een eerder blog Gedragsverandering. Hoe krijg je het voor elkaar? schreef ik over de 6 fases bij gedragsverandering. 

De persoon uit dit voorbeeld zit in fase 2. Overpeinzing. De fase van het twijfelen. Het op zich wel willen, maar niet weten hoe. Het niet weten of het wel haalbaar is. Er nog niet echt in geloven. Nadenken over de risico’s..

Wat is er nodig in deze fase?

• Contact, vertrouwen, veiligheid. Mensen moeten zich kwetsbaar op durven stellen. Hun negatieve situatie, hun angsten onder ogen durven zien en durven bespreken. Het is eng om te vertellen dat je na 30 jaar in Nederland eigenlijk nog steeds je post niet goed kunt lezen en dat je kinderen over de computer heersen maar dat jij amper weet hoe die werkt. Het is eng om toe te geven dat je eigenlijk te veel drinkt, of amper je huis niet meer uit komt.
• Begrip en confrontatie. Het is logisch dat je, om je eigenwaarde enigszins te behouden, de schuld geeft aan de Nederlandse maatschappij. Dat je geen werk hebt komt door je lichamelijke klachten, of je nare verleden. Het helpt echter niet om zo te denken. En het is ook niet altijd waar. Hoe jij er mee omgaat bepaalt ook voor een groot deel je situatie.
• Een zelf gekozen doel. Als je niet weet waar je het voor doet, waarom zou je dan veranderen? Het kan helpen om de huidige situatie te laten schetsen en de gewenste toekomst. Je kunt van beide situaties voor en nadelen laten afstrepen.
• Geloof dat het haalbaar is. Positieve voorbeelden (liefst die in een vergelijkbare situatie zitten) helpen. Het kan. Wees wel altijd realistisch over beperkingen van de kandidaten en de maatschappij.
• Zelfvertrouwen. Een stap uit je comfort-zone is eng. Benadrukken van eigen kwaliteiten en mogelijkheden (STAR) kan helpen.
• Eigen tempo. Te veel pushen helpt niet. Dan krijg je sociaal gewenste antwoorden en uitval in de latere fases van gedragsverandering. Of je krijgt weerstand waarmee mensen ook niet verder komen. Herhaaldelijk mensen uitnodigen om over zaken te praten, na te denken, zaken uit te proberen helpt wel. Laat mensen zelf hun keuzes maken.

Pfff… nooit geweten dat een werkgever tegenwoordig zijn vacatures niet meer meteen in de krant zet, maar dat hij eerst zijn netwerk af gaat en dan een advertentie op internet zet.. Staan er op internet meer vacatures dan in de krant? Misschien moet ik me toch eens wat meer in die computer gaan verdiepen…

Wat is jouw manier om mensen te helpen die goede beslissing toch te nemen? Ik ben op zoek naar mooie voorbeelden. Die ene zin die werkte, etc. Zet het in een reactie op dit blog en inspireer elkaar!

Vind jij als professional kwaliteit leveren belangrijk? Klik dan rechtsboven aan de startpagina op ‘Meld je hier aan!’ en krijg elke maand nieuwe tips en inspiratie in je mailbox. Je krijgt dan ook het e-book over motivatie.

Wil je 4x per jaar mijn nieuwsbrief met informatie over mijn trainingen ontvangen? Meld je dan hier aan. Natuurlijk zijn je gegevens veilig bij mij en kun je je voor beide makkelijk afmelden.