Ken je dat? Het was even spannend, maar je hebt je klant zo ver. Hij wil die nieuwe werkplek wel uitproberen, die cursus wel volgen of toch in behandeling gaan. Pfiew, je bent opgelucht dat het eindelijk is gelukt! Je bent best een beetje trots.
Een week later krijg je een telefoontje. Klant is niet verschenen… Hoe kan dat? Hij zei toch echt dat hij het ging doen.
In een eerder blog Gedragsverandering. Hoe krijg je het voor elkaar? schreef ik over de 6 fases bij gedragsverandering. De persoon uit dit voorbeeld zit in fase 3. Beslissing. De beslissing is genomen en er moet een praktisch stappenplan komen. Maar is de beslissing wel echt genomen?
Beslissingen neem je zowel met je verstand als met je gevoel. Eerst het een, dan het ander. Je raakt op slag verliefd op die leuke jas in de winkel (gevoel). Je kijkt naar de prijs, denkt na over je budget en verzint redenen waarom je deze jas echt nodig hebt (verstand). Als beide kloppen, koop je de jas. Je vindt dat je moet stoppen met roken. Het is slecht voor je gezondheid en je portemonnee (verstand). Je hebt het al twee keer eerder geprobeerd, maar deze keer wil je het echt (gevoel). Nu gaat het lukken.
Wat helpt?
- Leg mensen geen woorden in de mond. In plaats van te vragen of je klant die werkplek wil proberen, ja zeggen is namelijk zo gebeurd, kun je beter vragen welke van de drie werkplekken hij zou willen proberen. Dan moet hij zelf kiezen. Als mensen iets zelf hardop hebben uitgesproken gaan ze er vanzelf meer achter staan.
- Geef de tijd. Het nachtje er over slapen helpt echt. Soms is er even tijd nodig om te voelen of je gevoel hetzelfde zegt als je verstand.
Wat helpt nog meer?
- Bespreek de consequenties. Als je dat echt wil, wat moet je daar dan allemaal voor doen? En wat moet je er voor laten? Heb je dat er voor over? Wanneer ga je het doen? Wat gaat het kosten en wat gaat het opleveren? Kun je het alleen? Heb je anderen nodig? Zo ja, wie? Door de consequenties te bespreken gaat het veel meer leven. Als de klant achter de consequenties kan staan poets je eigenlijk van te voren de beren op de weg weg.
Heb jij nog extra tips om er voor te zorgen dat je klant zich echt aan zijn afspraken houdt en doet wat hij zegt te gaan doen? Help mij en je collega’s en laat je tips achter in een reactie op dit bericht.
Andere artikelen van mij over gedragsverandering zijn Motiveren om te leren en Zonder pijn kom je nooit verder. Kijk ook eens bij mijn trainingen over Motiverende gespreksvoering.
Vind jij als professional kwaliteit leveren belangrijk? Klik dan rechtsboven aan de startpagina op ‘Meld je hier aan!’ en krijg elke maand nieuwe tips en inspiratie in je mailbox. Je krijgt dan ook het e-book over motivatie.
Wil je 4x per jaar mijn nieuwsbrief met informatie over mijn trainingen ontvangen? Meld je dan hier aan. Natuurlijk zijn je gegevens veilig bij mij en kun je je voor beide makkelijk afmelden.
Anke Fokkens' blog 
Pingback: Wat te doen bij beren op de weg? | Anke Fokkens's blog
Pingback: Zal ik wel, zal ik niet? Keuzestress!!! | Anke Fokkens's blog
Pingback: Denk je mee? Hoe helpen we Sanne? | Anke Fokkens's blog
ik zou het een luxe vinden als ik de keus zou hebben welk van de drie werkplekken ik zou willen.
Er is gewoon geen werk. Van de > 100 sollicitaties heb ik zegge en schrijven één rechtstreeks afwijzing gekregen, slechts drie ontvangstbevestigingen en verder windstilte.
o ja, ik ben een vrouw van 56, hoog opgeleid met een bizarre CV.
Beste Marianne, het lijkt me ontzettend frustrerend.. Je suf solliciteren met zo weinig resultaat. Ik zou er helemaal moedeloos van worden, en boos ook waarschijnlijk. Toch lukt het veel reintegratiebedrijven/ sociale werkvoorzieningen wel om bij werkgevers vacatures te krijgen waar ze ‘hun’ mensen op voor mogen stellen. Zij kunnen je dan bijvoorbeeld drie functies voorstellen zodat jij kunt kijken welke van de drie het beste bij jou past. Dat was wat ik bedoelde. En daarna moet zo’n werkgever natuurlijk ook nog bepalen of jij de geschikte werknemer bent. Maar omdat ze goed contact hebben met het reintegratiebedrijf kun je dan vaak wel op gesprek. Als je daar eenmaal binnen bent kun je je beter presenteren en word je niet bij voorbaat al afgewezen op je leeftijd op je CV. Het is nog steeds niet makkelijk op deze manier, maar wellicht heb je dan meer kans..
Afstemmen ? Soms raakt je geduld op en kan je maar op één manier reageren door iemand een sanctie op te leggen nadat je zijn/haar verhaal gehoord hebt.
Dat kan ik me wel voorstellen en soms werkt het. Als iemand zich bewust niet aan regels houdt en wel de mogelijkheden heeft. Maar hoe vaak is dat? Daarbij is afstemmen vaak een korte termijn oplossing. Mensen gaan het dan onder dwang wel doen, maar hoe enthousiast ben jij als je ergens verplicht naar toe moet? Hoe veel energie steek je er dan in? En wat gaat het dan uiteindelijk opleveren?