Ik was van de week in de sportschool. Drie goed uitziende vrienden waren naast me wat oefeningen aan het doen. Een van hen had ik vaker gezien. Nooit een woord mee gewisseld, maar het leek me een aardige vent. Tot ik hun gesprek hoorde.. ‘Ik vind het gewoon vies, al die dikke, slappe mensen op het strand. Ze zouden meer moeten trainen’. ‘Woon jij nu in Buitenveldert? Zou ik nooit willen wonen, daar wonen alleen bejaarden’. Het ging maar door en door..
Toch heeft iedereen er wel eens last van volgens mij. Vooroordelen. Op zich een menselijk iets. Vaak veroorzaakt door gebrek aan kennis (zie ook mijn eerdere artikel ‘Kennis is macht (over je eigen leven)?’) En misschien door gebrek aan interesse om die kennis te verkrijgen. Maar als je die kennis nu niet hebt, hoe kom je er dan achter dat je vooroordelen vooroordelen zijn? En als iemand je er op wijst, geloof je diegene dan? Vooroordelen kunnen ontzettend hardnekkig zijn. Het maakt deel uit van jouw beeld van de wereld.
Met welk vooroordeel word jij wel eens benaderd? En hoe voelt dat voor jou? Ik lees het graag in een reactie op dit blog.
Voor mij geldt: Alle Groningers zijn stug. Alle Amsterdammers blowen. Grote kinderen kunnen het zelf wel. Blonde meisjes zijn altijd lief. In Amsterdam zuid is iedereen rijk. Frustrerend en oneerlijk, want er klopt natuurlijk niks van. Ik krijg in ieder geval ontzettend het gevoel me te moeten verdedigen..
Maar wat nu, als ik niet weet dat iemand vooroordelen over mij heeft? Hij spreekt ze niet altijd (tegen mij) uit.. Dan kan ik mij niet eens verdedigen..
In de workshops over ‘Armoede en sociale uitsluiting’ laten we zien welke vooroordelen (‘Missing linken’) er kunnen leven tussen mensen uit de middenklasse (meeste hulpverleners) en mensen die opgegroeid zijn in armoede. Ik had ze ook, en ik wist het niet eens van mezelf.. Wil je meer weten over deze workshops? Neem dan contact met me op.
Vind jij als professional kwaliteit leveren belangrijk? Klik dan rechtsboven aan de startpagina op ‘Meld je hier aan!’ en krijg elke maand nieuwe tips en inspiratie in je mailbox. Je krijgt dan ook het e-book over motivatie.
Wil je 4x per jaar mijn nieuwsbrief met informatie over mijn trainingen ontvangen? Meld je dan hier aan. Natuurlijk zijn je gegevens veilig bij mij en kun je je voor beide makkelijk afmelden.
Anke Fokkens' blog 
Alle werkelozen zijn lui… Dit doet me veel verdriet. Ik heb 30 jaar ervaring in het sociaal cultureel werk en heb ruim 14 jaar een betaalde baan gehad in het scw. Sinds 2012 werkeloos. Aangezien ik weinig opleiding heb gehad hiervoor, is het moeilijk om in dit werk weer aan de bak te komen. Ik heb het werk altijd met heel veel passie gedaan.
In plaats van mensen via projecten vanuit de gemeente, mensen proberen te dumpen bij een werkgever, waar je 3 maand kan werken met behoud van uitkering en dan weer aan de kant word gezet, omdat ze je geen contract kunnen bieden of misbruik van je hebben gemaakt door te zeggen; we vinden je niet geschikt, zou ik er veel meer baat bij hebben dat je een reintegratie traject aangeboden krijgt op het gebied van: solliciteren, presenteren, communiceren. Waar liggen je kwaliteiten, waar ben je goed in. Je bereid mensen weer op een positieve manier voor op de arbeidsmarkt.
Door berichten te lezen van werkelozen zijn lui of labbekakken kruip ik steeds meer in mijn schulp en ga ik steeds vaker denken dat ik niks kan of niets waard ben. Het maakt me depressief😢
Dag Petra, ik kan het me helemaal voorstellen. Ik ben gelukkig nooit lange tijd zonder werk geweest, maar heb wel eens een paar maanden minder werk gehad. Dat had al invloed op mijn stemming. Laat staan als je echt langer werkloos bent. Ik hoop dat je snapt dat de titel van deze blog een voorbeeld van een (hardnekkig) vooroordeel is. Dus niet iets waar ik het zelf mee eens ben. Ik wens je heel veel succes met je zoektocht naar werk. Nodig me anders uit op linkedin. Ik heb een groot netwerk. Misschien kan ik helpen.
Wat ik vaak te horen krijg als ik zeg dat ik zelfstandig Coach ben: “Oh ja dat is iedereen tegenwoordig”. Weet niet wat ze er mee willen bereiken want het opent geen gesprek op die manier. Of een soortgelijke blik. Maar eens een andere naam verzinnen voor wat ik anderen te bieden heb die beter willen samenwerken en -leven. 😉
🙂 Ik zeg meestal dat ik een eigen trainingsbedrijf heb (wat ook zo is natuurlijk). Dan oogst ik vaak veel bewondering. Knap hoor, dat je dat durft! ;-). Misschien moet je er een coachingsbedrijf van maken (en geen bedrijfje natuurlijk ;-)).
Het zou ook interessant zijn eens te vragen waarom mensen daar zo op reageren. Jaloers? Bang dat je hun werk in pikt? Hebben ze het idee dat het niks voorstelt en dat iedereen dat kan? Misschien goed om te weten voor je verdere pr..
Haha, wat leuk, typisch [niet echt maar zo zie je maar weer….en je kan er van leren wederom haha ‘het leek me een leuke vent’] en wat ben ik toch blij dat ik geen pikzwarte Marokkaan in Nederland ben. Als blank buitebeentje……..zal ik even doorgaan? O yes I shall though not right now yet I will say this, as they say ‘op se Brabants’: Anke, je bents toppie – in dit enigszins drasserigge moeras dat de Nederlandse samenleving voor sommigen kan zijn; wát!! er enigszins beter zou zijn dan hier weet ik zo snel even niet maar dát dat bestaat ben ik zeker van maar niettemin is het ‘best enigszins prettig geregeld hier’. Tenzij je buiten het bootje valt uiteraard.
Borderline, psychiatrie, but that’s another story. Excuse the whishwash, it’s free 😉
[net ‘ontdekt’ dat me ‘ex’ borderline is dus] Tjeempie….
ps. Overigense leerde ik een meisje afgelopen zomer kennen met een drankprobleem die over een dag of 2 daar voor de Jellinek in zou gaan voor een maand, in de bijstand en wonend te …Zuid. En overigens 2 heb ik weinig behoefte mezelf te verdedigen tegenover mensen met hun voordelen over mij maar hey, ik ben dan ook wel enigszins bevoorrecht: met een uitkering in een redelijk tolerante demokratie. laten we dat wel niet ff vergeten……
maar ik heb hersens. een mond en deze maatschappij ‘stinkt’ enigszins niettemin. Doch veeeel minder dan als arm, ziek, en in Congo BIJVOORBEELD
Niettemin 🙂 🙂 🙂
Ha ha Jeroen, je schrijft net zo als je praat 🙂 Ik geloof dat ik het wel met je eens ben 🙂
Tof plaatje 🙂
Ja jammer hè, kijk eerst eens naar het verhaal van iemand, en dan alsnog, waarom zou je oordelen? Laat men toch. Volgens mij ben ik het zelf een stuk minder gaan doen. Ten minste, ik probeer zo open mogelijk te zijn. Leer je een hoop van!