Ik ben geen Griekenland-expert. Laten we dat meteen maar vooropstellen. Ik ben ook geen economisch wonder. Absoluut niet mag ik wel zeggen. Het was niet mijn favoriete vak op school. Maar economie heeft te maken met gedrag. En laat ik daar nu wel wat van af denken te weten :-).
Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar bij mij wekt de hele situatie in Griekenland af en toe irritatie op. ‘Als je geld leent, moet je het gewoon terugbetalen’, ‘ik kan toch ook niet onderhandelen over mijn hypotheek?’, ‘Je kunt toch Europa niet de schuld geven voor schulden die je zelf hebt gemaakt?’, ‘We kunnen wel geld blijven uitlenen, maar dat maakt het niet beter, er moet wel wat tegenover staan’. Dat soort dingen denk ik dan. Jij ook?
Mag hoor, heel logisch. Het zijn allemaal waarheden. Waarheden vanuit het perspectief van de ‘niet-arme’. Het helpt alleen niet om tot een oplossing te komen als we in dit perspectief blijven zitten. Dan krijgen we alleen maar strijd. Maar wat helpt dan wel (een vraag die me in de training Armoede en sociale uitsluiting ook vaak gesteld wordt)?
Als eerste natuurlijk: Inleven in het perspectief van de ander. Een aantal wetenschappelijk onderzochte punten (er zijn er meer) die te maken hebben met armoede en schaarste kunnen een ander licht op de zaak werpen:
- Als je last hebt van schaarste heb je de neiging om ‘onverstandige’
besluiten te nemen. Bijvoorbeeld: Je hebt het zo druk dat je niet weet waar je moet beginnen en je doet daardoor eigenlijk niks. Je bent zo op dieet dat je daardoor helemaal gefocust raakt op ongezond eten en eigenlijk veel meer snoept dan normaal. Je hebt zo weinig geld dat je geld gaat lenen of dingen op afbetaling gaat kopen wat uiteindelijk veel duurder is. Dit alles komt doordat je hoofd zo in beslag wordt genomen dat het niet meer lukt rustig en verstandig na te denken. - Om uit de problemen te komen moet je creatief zijn en oplossingen bedenken. Als je hoofd in beslag wordt genomen door problemen/ schaarste lukt dit niet. Probeer maar eens een blog te schrijven als je een deadline hebt voor iets anders ;-).
- Om initiatieven te nemen die nodig zijn om uit de problemen te komen heb je zelfvertrouwen nodig. Iets waar mensen (en landen) in armoede juist vaak te kort aan hebben. Iedereen zegt immers steeds tegen je dat het allemaal je eigen schuld is. Niet echt goed voor je zelfvertrouwen..
- Dus om je hoofd nog enigszins boven water te kunnen houden en nog een beetje zelfrespect te bewaren stel je vaak onbewust een copingmechanisme in. Je legt bijvoorbeeld de schuld bij een ander. Europa is de schuld van deze ellende, de maatschappij wil jou geen baan geven, door de scheidsrechter heb je verloren, je baas is een *** die je te veel werk geeft, etc.
- En o ja, een schuld is soms zooo groot, dat het lijkt of je het toch nooit af kunt betalen, dus waarom zou je er überhaupt aan beginnen..
OK. Is je beeld een beetje bijgesteld? 😉 Dat van mij wel. Dan nu nadenken over oplossingen. Ik ga in dit blogartikel 1 idee noemen (anders wordt dit verhaal veel te lang).
Oplossing 1: Verleg de focus van de problemen naar de kwaliteiten (Wat overigens niet betekent dat je niks aan de problemen moet doen).
Wat zijn de kwaliteiten van Griekenland? Hoe kunnen zij (en wij) daarin investeren zodat ze die kwaliteiten kunnen benutten? In plaats van lenen wordt het dan uiteindelijk geld verdienen. En het levert een hoop zelfvertrouwen op waardoor veel problemen makkelijker aangepakt kunnen worden.
En nu jij. Kun jij ook een oplossing bedenken die wellicht wel kan helpen bij armoedebestrijding? Je kunt het kwijt in een reactie op dit blog.
Vind jij als professional kwaliteit leveren belangrijk? Klik dan rechtsboven aan de startpagina op ‘Meld je hier aan!’ en krijg elke maand nieuwe tips en inspiratie in je mailbox. Je krijgt dan ook het e-book over motivatie.
Wil je 4x per jaar mijn nieuwsbrief met informatie over mijn trainingen ontvangen? Meld je dan hier aan. Natuurlijk zijn je gegevens veilig bij mij en kun je je voor beide makkelijk afmelden.
Anke Fokkens' blog 
Ach denk ik,….de banken geven geld en krijgen nog meer rente terug. Dus niet,…..dus nog maar meer geld maar is daywel zo? Kan dit het echt zijn denk je? 1 het is ons geld en twee als ze niet meer kunnen terugbetalen dan kunnen de overheden een claim leggen op Grieks staats eigendom. Is dit edh modern soort landje pik zonder wapens maar dan met financiele overname? Wij moeten geld betalen waar wij ook de problemen in ons eigenland kunnen betalen. Aan de andere kant hoor je mensen in onze kerk zeggen dat wij genoeg geld hebben en rijk zjjn, tjsa dat zegt iemand die twee auto, s voor de deur heeft, 4 vakanties per jaar viert en een flink huis heeft wat je kan gebruiken als asiel zoekers centrum. Ze hebben nog nooit een voedselbank gezien of met uren in de urine gelegen omdat er drie verpleegkundigen op de afdeling van 32 zwaar dementerende pg bejaarden staan en dan ook moeten koken, vloeren dweilen, en afwassen en ondertussen iedereen naar de wc brengen en het zweet op je voorhoofd staat. Eigenlijk ismhet hetzelfde hier als in griekenland de rijkenn worden rijker en de armen armer. Nee dan kom ik op ordinair landje pik terug het nieuw spel omdat der rijken.
Zolang (deze) mannen, (deze) overheden denken oplossingen te weten voor problemen en daar amper vrouwen bij betrekken, komen er geen duurzame oplossingen, mijn inziens. Wij dienen als een familie te werken met elkaar… Te zorgen voor elkaar en te werken met elkaar. De samenleving ligt vooral overhoop doordat we onthecht raken van wat er echt toe doet. Zorgen voor elkaar. Vrouwen weten hier in de basis alles van, zij doen te weinig mee. Waarom denken ze nog zo? Hoe denken ze uit de problemen te komen zonder elkaar echt te zien? Nogmaals, dat kan zo niet want de verhoudingen liggen veel te scheef. Een typisch voorbeeld van nu. Dat moet eerst veranderen….
Wat ik wel intrigerend vind aan alles wat er gebeurt (en niet alleen in Griekenland, en ja, vanuit mijn ‘rijke’ perspectief, I know), is het proces op zich. Ik kan niet zoveel met het denken in probleem-oplossing. Dat zet voor mij de zaak vast. Waar ik naartoe getrokken word, is het proces dat iedere dag vorm krijgt: een proces van alsmaar weer opnieuw in contact treden met elkaar. De leden van deze Unie (en trouwens, wij als mensen in de wereld) hebben elkaar te vinden denk ik, linksom of rechtsom. Dat vind ik bijzonder aan de wereld van nu: ‘not in my backyard’ gaat steeds minder op. Wat ik in deze onderhandelingen zie, is dat we ons Iedere dag opnieuw leren verhouden tot elkaar: een spiegel waarin we onszelf iedere dag weer tegenkomen. Macht (de oplossing hebben) en onmacht (moeten doen wat de macht zegt) werken steeds minder goed is mijn beleving. De focus verleggen naar het proces ipv de oplossing opent mogelijkheden denk ik, zoals Frans en Michel bijvoorbeeld opperen. Dank Anke voor je mooie tekst.
Zelf vergelijk ik het meer met mensen die in de schulden komen en vrijwel niets meer hebben. Ik heb een keer een schuldsanering gestart bij een mevrouw in een leeg huis, zonder energie die zich in het zwembad waste en douchte ( met warm water) en op een camping gasje kookte, verder een campingbedje had met een goede slaapzak. Dat scheelde heel wat in de energie rekening waardoor ze de aflossing die afgedwongen werd kon betalen. Het lukte haar dus! Ze had perspectief en bouwde aan haar toekomst.
Zelf denk ik dat je met een reële aflos-capaciteit moet werken over een afzienbare periode van 3 tot max 5 jaar. En schuldeisers die geld lenen als ze weten dat het niet terug betaald kan worden hebben een eigen verantwoordelijkheid. Dus het in stand houden van onze banken betalen we dus zelf als samenleving.
Wat zou mijn mevrouw doen als ze in Griekenland woonde? Aantonen hoe zij zichzelf inzet om bij te dragen aan het aflossen van de schuld. Een schuldeiser moet ook in onze wet nog steeds een schuldenaar een aantal zaken laten zodat je kan leven. Een jas en bed en geit geloof ik. Maar ja, ik ben geen econoom en geen jurist.
De Olympische Spelen zijn ooit begonnen in Griekenland. Het vuur wordt aldaar ontstoken en naar de plaats gebracht, waar om de vier jaar de spelen plaats vinden.
Welk land de spelen ook (op een eerlijke manier) binnen gehaald heeft, het kost dat land miljarden. Laten wij de spelen voortaan altijd in Griekenland, de bakermat, houden, gewoon om de vier jaar. Laat ieder land dat mee doet contributie of eenmalig een som geld betalen, dan doe je wat. Laat onder toezicht de Grieken, vliegvelden, wegen, hotels, stadions enz. aanleggen. Zij hebben dan jaren werk, de spelen zijn eerlijker, het weer is er altijd goed en de miljoenen toeschouwers blijven komen.
De Grieken helpen niet alleen Europa maar de hele wereld kan hiervan profiteren..!
Ik ben evenmin een econoom maar vind het leuk om op een andere manier mee te denken. Bij deze een poging: Misschien kan Europa in plaats van een bezuinigingsplan, een plan vragen aan de Grieken waarin ze beschrijven hoe zij andere Europese landen kunnen helpen. De Grieken lijken me een creatief en trots volk. Wellicht komt er iets uit waarvoor ze door Europa betaald kunnen worden.
En inderdaad, schaarste doet nare en onverwachte dingen met je.
Goed idee! Er is ongetwijfeld een hoop kennis en kwaliteit aanwezig waar de rest van Europa veel van kan leren. Mooi. Ik ben benieuwd of iemand dit idee nog concreter kan maken. Wat zouden ze precies kunnen gaan doen?
Pingback: Wat heeft de situatie in Griekenland te maken met armoede in Nederland? | Armoedebestrijding in Den Haag
Raakbaar hoe je dit verwoordt! en het hele verhaal een andere waarheid geeft. dank je!