Ik ben een boek aan het lezen. ‘Storytelling in 12 stappen. Op reis met de held. – Mieke Bouma‘. Het gaat over de opbouw van verhalen. Fictie, maar ook levensverhalen of verhalen van bedrijven. Na elk hoofdstuk zijn er opdrachten/ vragen die je op weg helpen bij het schrijven. De eerste vraag prikkelt me meteen:
‘Welke helden ken jij uit je eigen leven? Wie heb je ooit als moedig, dapper, bijzonder of strijdvaardig beschouwd? Waarom?’
Op het moment dat ik de vraag lees zit ik aan het ziekenhuisbed van een vriendin terwijl ze een chemokuur ondergaat. Over helden gesproken. Maar dat verhaal vertel ik later misschien nog wel eens. Ik denk even verder en er komen een aantal dappere cliënten en collega’s in mijn gedachten voorbij. Maar ik denk ook aan mijn oma van vaders kant. Ze is al weer een aantal jaren geleden gestorven. Wat ik zo stoer aan haar vond?
Op haar 52e haalde oma, die alleen de lagere school had doorlopen, haar rijbewijs. Ze vond het maar niks dat alleen opa kon rijden. Op haar 65e begon ze met zwemles. Elke ochtend om 7 uur lag ze in het zwembad en nam ze met de veel jongere dames uit het dorp de dag door. Wij, kleinkinderen met ons diploma al lang op zak, waren bij haar afzwemmen. Op haar 80e stapte ze voor het eerst met een groepje zwemvriendinnen in het vliegtuig voor een vakantie naar Portugal. Ze had nog nooit gevlogen en wilde dat altijd nog eens doen. Ik zal nooit vergeten hoe enthousiast ze er over vertelde.
Waarom deel ik dit met jullie? Dit verhaal over mijn oma zegt misschien wel meer over mij dan over haar. Mijn zussen en ouders zullen vast andere verhalen over haar vertellen. Mijn ‘kern’ of ‘motor’ zoals we het op de jobcoachopleiding noemen gaat over ontwikkeling. Ik word enthousiast als ik ontwikkeling bij anderen zie, maar heb het zelf ook nodig om steeds weer iets nieuws te leren. Dat je daarvoor ooit te oud zou kunnen zijn vind ik dus ook echt onzin.
Bij ‘helden’ dacht ik trouwens ook aan mijn favoriete biologielerares op de middelbare school. Ik zie nog voor me hoe zij de ‘celdeling’ stond uit te beelden voor de klas. Pas toen ik ‘mijn filmpje‘ voor de nieuwe website van Combo Emonomy bekeek realiseerde ik me dat ik hetzelfde doe voor een groep..:-)
Dus, als je bezig bent met een intake of assessment van een cliënt, of misschien juist wel tijdens een informeel moment, stel dan eens deze of een andere onverwachte vraag (gebruik bijvoorbeeld eens gesprekskaarten). Bedenk dat het verhaal dat komt geen tijdverspilling is en je niet afhoudt van jullie doel. Nee, het vergroot het contact en vertelt je, als je goed luistert en een beetje doorvraagt, veel meer over je cliënt dan je in eerste instantie misschien wel denkt.
ps. mooie empowerment-opdracht: iemand (met behulp van z’n netwerk) z’n eigen ‘heldenverhaal’ laten schrijven.
Wie is jouw held en waarom?
Kun jij als professional in het sociale domein elke maand een artikel met tips en inspiratie gebruiken om je cliënten zo goed mogelijk te begeleiden? Klik dan rechtsboven aan de startpagina op ‘Meld je hier aan!’. Je krijgt dan ook mijn 4 beste tips over hoe je zonder strijd mensen kunt helpen stappen te zetten in hun leven.
Wil je 4x per jaar mijn nieuwsbrief met informatie over mijn trainingen ontvangen? Dat kan ook!
Anke Fokkens' blog 