Kwetsbaarheid en burn-out

Ik ga het er toch over hebben… Het is hier niet voor niets zo stil. Veel van jullie weten inmiddels wel dat ik op dit moment herstellende ben van een burn-out. Je hebt burn-outs in allerlei gradaties, maar ik ben inmiddels wel zo ver dat ik het toch echt zo noem. Ik zal hier niet bespreken wat alle oorzaken zijn, dat is privé, maar het komt erop neer dat het na de zomervakantie niet meer ging. Mijn lijf en mijn hoofd konden het niet meer bolwerken. En misschien herken je dat, als je dan voor jezelf eindelijk hebt toegegeven dat het niet meer gaat, gaat het ook ineens echt niet meer. Van douchen en aankleden was ik alweer zo moe dat ik dan eerst moest bijkomen. Boodschappen doen was de eerste weken echt een onderneming. Prikkels kon ik niet hebben. Ik heb alleen de meest simpele netflixseries gekeken, want alles wat maar een beetje spannend was of waar ik bij moest nadenken trok ik niet. Geen pretje, want ziek zijn is niet iets waar ik goed in ben. En m’n agenda leeghalen voor de komende maanden vond ik ook een behoorlijke drempel. Maar het was wel nodig.

Waarom deel ik dit hier? Meerdere redenen:

• Ik roep altijd in mijn trainingen hoe belangrijk het is om je kwetsbaar op te kunnen stellen. Het is nodig om te kunnen leren. Om echt verbinding te maken. Om de ander uit te kunnen nodigen het ook te doen. En als ik dat altijd roep, moet ik het natuurlijk zelf ook doen.
• Verder is het niet iets om je voor te schamen. Zoals trouwens geen enkele ziekte, handicap of nare ervaring dat is.
• Als je eenmaal over burn-out begint te praten, kom je er achter hoeveel mensen het gehad hebben, hoeveel mensen er tegenaan zitten en hoeveel mensen het graag willen voorkomen. Dus hopelijk hebben jullie hier iets aan.

Hoe werkt een burn-out? In het boek ‘Opgebrand-Jaap van der Burgh, Hans Reijnen‘ (aanrader, ik heb er veel aan gehad) leggen ze het mooi uit. Je hebt een bepaalde hoeveelheid energie. Door je dagelijkse bezigheden verbruik je energie. Normaal gesproken vul je dat weer aan door (goed) voedsel, (voldoende) slaap en (diep genoeg) ademen. Als je even te veel energie verbruikt, door bijvoorbeeld extra stress, is dat niet erg. Ieder mens heeft een soort noodaggregaat waardoor je kunt pieken als dat nodig is. Maar je moet daarna dus wel weer ontspannen en aanvullen. Als je te lang op je noodaggregaat leeft gaat hij kapot. Daar is hij niet voor gemaakt. Dan houdt je lichaam er echt mee op.

Hoe je herstelt is simpel uitgelegd maar lastiger uit te voeren. Je moet goed eten, veel slapen, goed ademen, steeds iets meer bewegen (voor mij werkt wandelen goed) en niet meer over je grenzen gaan. Dat laatste is natuurlijk het lastigste gedeelte, want dan moet je die grenzen wel voelen en ernaar luisteren. En dat is nu juist waar de meeste mensen die in een burn-out raken niet zo goed in zijn. Als de energie na de eerste maanden weer een beetje is aangevuld lijkt het soms weer heel wat, maar is het nog steeds hard werken. Want hoe voelen die grenzen eigenlijk? Wanneer ga ik er overheen? Hoe komt dat en hoe kan ik het voorkomen? Etc. et

Vanochtend heb ik voor het eerst sinds de zomervakantie weer een les gegeven. Op de heen weg was er veel file waardoor ik er een uur langer over deed. Ik was iets te laat. Ik raakte niet eens in de stress! Ik was trots op mezelf :-). De les over de dramadriehoek aan een groep toekomstige ervaringsdeskundigen ging lekker. De groep was enthousiast en ik heb ervan genoten. Moe? Nee. Niks van te merken. Maar ik weet inmiddels hoe het gaat. In de auto terug overviel de vermoeidheid me. Ik was blij dat de files waren opgelost. De rest van de middag op de bank. Maar nu, in de avond, weer energie voor dit blog. Het gaat al een stuk beter..