Waarom een burn-out ook een cadeau is

Ik kan natuurlijk niet voor anderen spreken, maar als ik voor mezelf spreek kan ik zeggen dat mijn burn-out behalve heel vervelend ook echt een cadeau is. In mijn vorige blog vertelde ik er al over. Ik vind het echt heftig. Zo uitgeschakeld zijn. Vooral in het begin. En wat ik ook heftig vind is dat je steeds denkt ‘nu ben ik er wel weer’ en dat dat dan toch niet zo blijkt te zijn. Zo lastig in te schatten wat je wanneer wel weer kunt of toch nog niet.. Want in het begin heb je absolute rust nodig. Je kunt ook niks anders. Maar op een gegeven moment moet je ook weer oefenen met dingen gaan doen. En dat is waarom ik het een cadeau vind. Dat oefenen.

Het is voor mij nu nog steeds lastig. Ik woon nog op een vakantiepark wat niet ideaal is. Het is nog steeds balanceren met energie, maar die komt wel steeds meer terug. Ik kan meer, er ontstaat weer ruimte voor nieuwe dingen en de inspiratie borrelt de pan uit.

Ik heb het in dit blog vaak gehad over gedragsverandering. Nou, ik kan je zeggen, wil je echt veranderen, neem dan een burn-out! Dan moet je namelijk wel. Je bent te lang doorgegaan in oude patronen. Hebt te veel seintjes van je lichaam genegeerd. En dan kapt het er gewoon mee. In het begin herstel je door meer en beter slapen, eten en ademen. Zie mijn vorige blog. Maar je moet ook anders gaan denken (‘moeten’ hoort trouwens bij mijn oude denken, dus eigenlijk mag ik dat niet meer zeggen ;-)). Je mag je oude patronen loslaten en daar nieuwe voor in de plaats aanleren. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Maar het ‘voordeel’ van een burn-out is, dat als je weer op je oude manier aan de slag gaat, je lijf je dat onmiddellijk vertelt.

Mijn belangrijkste oude patroon is dat ik te veel in mijn hoofd zit en te weinig in mijn lijf. Veel aan het denken, weinig aan het voelen. Snel praten, hoog ademen of zelfs mijn adem inhouden. Met mijn aandacht ben ik dan vooral bij anderen en bij wat er moet gebeuren en te weinig bij wat ik zelf nodig heb of wil. En dat is uiteindelijk voor niemand goed.

Ik weet dat ik als ik lesgeef ik regelmatig even een momentje voor mezelf moet pakken en dan met mijn aandacht naar mijn lijf moet. Maar goh wat vergeet je dat snel. Laatst had ik een eerste lesdag van een nieuwe groep en ook een stagiaire. Hartstikke leuk allemaal en ik stuiter vol overgave de dag in. Super gefocust geef ik iedereen mijn volle aandacht. Als ze in groepjes bezig zijn pak ik niet mijn momentje, maar leg ik de stagiaire uit waarom ik deed zoals ik deed. Tot in de lunchpauze. Ineens ben ik bek af. Ik vertel het een collega die even langskomt voor een praatje. Hij neemt me apart, zet me in een stoel en laat me met mn aandacht naar mn lijf gaan. Het lukt niet echt want ik zit te veel in m’n overdrive en ik hoor de cursisten al weer binnen komen. Ik zet de knop om en draai een prima middag met de groep. Maar ik weet, ik heb vandaag te veel van mijn lijf gevraagd. En dat betekent de dag er na een lijf, inclusief hoofd, waar geen land mee te bezeilen is.

Dus, mijn nieuwe patroon gaat worden om voor de les, en misschien ook wel in de les, te starten met een klein momentje van rust. Even met mijn aandacht naar mijn lijf, mijn ademhaling, voelen wat er nodig is. Gelukkig heb ik mijn stagiaire om er voor te zorgen dat ik het ook echt ga doen!

Waarom minder in je hoofd en meer bij je gevoel ook goed is voor je werk

Ik was je niet vergeten hoor. Ik was met andere dingen bezig. Ik zal je vertellen waarmee:

Daarvoor moet ik je, ondanks dat het nu bijna zomer is, meenemen naar december 2016. Om het jaar af te sluiten organiseert een van mijn grootste opdrachtgevers, Combo Emonomy, een kerstbijeenkomst. In het kader van een veel gebruikte spreuk bij Combo ‘wees de verandering die je wilt zien’, zitten we met een goed glas wijn bij het haardvuur om door te nemen hoe voor iedereen het afgelopen jaar is geweest en waar men zich het komende jaar op wil richten. Ik was er dat najaar tegenaan gelopen dat ik moeite had met feedback geven. Ik wist prima hoe het moest hoor (gaf er zelfs trainingen in ;-)), maar doen was toch een stuk lastiger. Zo’n stelletje trainers bij elkaar, die zijn niet zo maar tevreden.. Dus er werd diep doorgevraagd. Mijn hoofd werd steeds roder ;-). Ik besefte mij dat ik feedback geven lastig vond omdat ik te veel in mijn hoofd bezig was en te weinig luisterde naar mijn gevoel. Ik was druk met alle oefeningen, leerdoelen, de tijdsplanning etc. En pas in de trein terug naar huis besefte ik dan dat ik iets bijvoorbeeld vervelend had gevonden. Tja, beetje laat om dan nog feedback te geven..

Ok, om een goede trainer en coach te zijn is feedback kunnen geven wel erg handig, dus dat moest anders. Januari 2017 start ik met een coach die mij hier bij zal helpen. Met Roderik van flowsessions wandel ik regelmatig in het bos, leer ik mediteren en kom ik (ondanks dat ik het nog steeds verrekte moeilijk vind) steeds dichter bij mijn gevoel. Mijn eigen proces loopt prachtig synchroon met de ontwikkelingen binnen Combo waar we het hele programma op de schop gooien. Dit werkt enorm stimulerend en ik voel me door hen (en door familie en vrienden) gesteund.

Naar je gevoel leren luisteren is noodzakelijk om op een goede manier feedback te kunnen geven (zie ook geweldloze communicatie). Maar je neemt jezelf natuurlijk in alles mee, dus ook persoonlijk werd 2017 een pittig jaar (ik heb eerder al verteld dat mijn partner en ik sinds december uit elkaar zijn) en dat is het met vlagen nog steeds (ik moet bijvoorbeeld nog op zoek naar nieuwe woonruimte). Maar al met al voelt het wel goed. Het zijn keuzes die goed zijn voor mij.

In mijn werk merk ik dat ik meer aanwezig kan zijn in het moment (en niet in mijn hoofd bij wat allemaal nog moet bijvoorbeeld). Daardoor kan ik meer met mijn aandacht bij de cursisten zijn, bij hun proces. Ik ben scherper, ga dieper, ben effectiever. Ik kan beter schakelen en kreeg laatst het voor mij mooie compliment dat ik meer rust uitstraal tijdens mijn lessen (ondanks dat ik nog steeds vrolijk en enthousiast ben hoor ;-)). Ik heb minder het gevoel dat ik moet duwen en trekken aan een groep en ervaar meer energie en flow.

Waarom vertel ik dit allemaal? Ik gun dit jullie ook. Bij Combo proberen we je hier toe te inspireren door te oefenen met de 4 niveau’s van luisteren (Otto Scharmer), door je te laten vragen naar betekenis en gevoel en dan bijvoorbeeld eens 5 seconden stil te zijn. Door te letten op je eigen fysieke houding, ademhaling. Door je te laten reflecteren op je eigen handelen. Het leidt tot prachtige ontwikkelingen bij cliënten, maar wees gewaarschuwd, ook bij jezelf kan er van alles gebeuren! 😉

Kun jij als professional in het sociale domein elke maand een artikel met tips en inspiratie gebruiken om je cliënten zo goed mogelijk te begeleiden? Klik dan rechtsboven aan de startpagina op ‘Meld je hier aan!’. Je krijgt dan ook mijn 4 beste tips over hoe je zonder strijd mensen kunt helpen stappen te zetten in hun leven.

Wil je 4x per jaar mijn nieuwsbrief met informatie over mijn trainingen ontvangen? Dat kan ook!

Hoe word je de ideale werkgever of werknemer?

Ik wil vandaag eens aandacht geven aan goed werkgeverschap en goed werknemerschap.

Neem nu eens als voorbeeld de re-integratiebedrijven. Af en toe lees je negatieve berichten in de media over onsuccesvolle trajecten en dergelijke. Maar o, wat word er hard gewerkt! En wat hebben jullie een prachtig vak! Mensen weer in hun kracht zetten. Ze laten ervaren dat ze zinvol en nuttig bezig kunnen zijn door samen met hen passend werk te vinden. En ja, natuurlijk lukt het ook wel eens niet. Mensen zitten niet voor niets in een re-integratietraject. Ze dragen vaak een hoop bagage met zich mee en zijn er ondanks alle inspanningen soms zelf nog niet aan toe een dergelijke stap te maken. Of werkgevers zijn er niet aan toe ze een dergelijke kans te geven. Er wordt in de re-integratie veel gevraagd van werkgevers en werknemers.

Daarmee kom ik op het volgende: Wat is nu eigenlijk goed werkgeverschap en werknemerschap? Wat maakt een bedrijf goed voor een klant of wat maakt een klant een goede werknemer voor een bedrijf? En hoe zit dat eigenlijk met jezelf en het bedrijf waar jij zelf voor werkt?

Heel simpel gezegd komt het volgens mij neer op twee belangrijke zaken. Aandacht en actie.

Voor de werkgever: aandacht voor je medewerkers. Een echt luisterend oor. Laat mensen meedenken en meepraten. Neem ze serieus, ze zijn je kapitaal en zij moeten jouw beleid uitvoeren en het geld voor de organisatie verdienen.

Voor de werknemer: aandacht voor jezelf. Luister goed naar je lichaam. Waar wordt je moe van en chagerijnig? Waar krijg je energie van en waar heb je plezier in? Door alle stress en werkdruk gaan we vaak aan onszelf voorbij. Dat is heel ongezond voor jezelf, maar ook voor de organisatie waar je voor werkt.

Voor de werkgever: actie. Voeg daad bij woord. Laat ook met je handelen zien dat je je medewerkers gehoord hebt en dat je ze respecteert. Dus stuur die bloemen naar die zieke medewerker en voer zaken echt uit die je medewerkers hebben ingebracht.

Voor de werknemer: actie. Met alleen luisteren naar jezelf kom je er niet. Geef je grenzen aan, maak keuzes en zorg goed voor jezelf! Als het beter met jou gaat kun je ook beter klanten en je collega’s zorgen.

Het lijkt zo simpel, maar we weten allemaal dat het niet simpel is. Volgens mij is er maar een manier om hier mee aan de slag te gaan. Een enorm clichee, maar o zo waar: Verbeter de wereld, begin bij jezelf!

Vind jij als professional kwaliteit leveren belangrijk? Klik dan rechtsboven aan de startpagina op ‘Meld je hier aan!’ en krijg elke maand nieuwe tips en inspiratie in je mailbox. Je krijgt dan ook het e-book over motivatie.

Wil je 4x per jaar mijn nieuwsbrief met informatie over mijn trainingen ontvangen? Meld je dan hier aan. Natuurlijk zijn je gegevens veilig bij mij en kun je je voor beide makkelijk afmelden.