Ik zit in de wachtruimte bij een gemeente/ sociale werkvoorziening in oost Groningen. Ik kom training geven aan de werkcoaches. Drie mannen komen binnen. Oude, wat viezige spijkerbroeken aan, oude jas of trui, een petje op, een oorbel in. Ze zien er alle drie niet echt gezond uit en zijn in geen tijden bij een (goede) kapper geweest. Ze komen om te gaan werken in Duitsland. Ze gaan bij mij aan tafel zitten. Ze praten dialect. Tegen mij zeggen ze niks. De ‘kovvie’ wordt bij gebrek aan roerstaafjes geroerd met een pen. Ze schuiven elkaar vacatures toe en lachen daar wat om. ‘Harm is ook thoes’ (zit thuis zonder werk). Na een paar minuten lopen ze naar buiten. ‘we kinn er nog wel ain in brand stek’n’ (ze hebben nog tijd voor een sjekkie).
Het gebeurt mij niet vaak. Meestal maak ik makkelijk contact en heb ik zo een praatje. Maar bij hen voelde ik me alsof ik van een andere wereld kom. Ik heb dat ook wel eens als ik in de metro naar Gein zit en de enige blanke kaaskop ben (Hollandser er uit zien dan ik kan bijna niet) of in Amsterdam nieuw-west op bepaalde plekken. Het voelt een beetje ongemakkelijk. Anders zijn..
Vanuit die ongemakkelijkheid kun je snel gaan oordelen. ‘Wat een Tokkies’ of ‘Wat een achterbuurt’ is snel gedacht. ‘Ik blijf maar een beetje uit de buurt’ is al snel de volgende gedachte. Andersom denken zij vast ook van alles van mij. En wellicht denken ze ook weer dat ik vanalles over hun denk. En dus hebben we geen contact. En dat terwijl ik ook uit Groningen kom, geamuseerd naar hun dialect luister en nieuwsgierig ben naar hun verhaal en de wereld waarin zij leven. Het lukt me niet iets te verzinnen om te zeggen. Om een brug te slaan tussen die twee werelden.
Waarom vertel ik dit? Omdat ik het zonde vind. We beseffen het soms niet, die verschillende werelden. Hebben er weinig kennis over. Oordelen snel, zijn snel bang voor elkaar. Terwijl als ik wel iets had weten te zeggen, we wellicht aan de praat geraakt waren. Dan hadden we van elkaar gedacht ‘die viel best mee’. En als we elkaar hadden leren kennen hadden we misschien wel iets voor elkaar kunnen doen..
Hoe goed je je ook in andere mensen en culturen verdiept, het blijft soms lastig. Daarom ben ik ook zo voor het werken met ervaringsdeskundigen. Hen lukt het vaak wel die brug te slaan. Wil je meer weten over ervaringsdeskundigheid in armoede en ggz? Kijk dan bij Anke Fokkens Trainingen en IGPB of neem contact met me op.
Vind jij als professional kwaliteit leveren belangrijk? Klik dan rechtsboven aan de startpagina op ‘Meld je hier aan!’ en krijg elke maand nieuwe tips en inspiratie in je mailbox. Je krijgt dan ook het e-book over motivatie.
Wil je 4x per jaar mijn nieuwsbrief met informatie over mijn trainingen ontvangen? Meld je dan hier aan. Natuurlijk zijn je gegevens veilig bij mij en kun je je voor beide makkelijk afmelden.
Anke Fokkens' blog 