Nee, niet je online-verbinding. Die is tegenwoordig meestal goed genoeg.
Ik heb laatst zelfs een keer een groep de uitdaging gegeven om een hele ochtend niet op hun telefoon te kijken. Moeilijk dat ze het vonden! En heel eerlijk, ik vond het zelf ook lastig. Het is zo’n gewoonte geworden steeds even te kijken..
Waarom gaf ik ze die uitdaging? We waren in de jobcoachopleiding (www.combo.nl) bezig met het thema verbinding. Verbinding met de ander, je cliënt, de werkgever, de opdrachtgever. Want verbinding is nodig om de ander echt te zien, te raken, iets in beweging te brengen en dus efficiënt te kunnen zijn in je werk.
Kun je echt luisteren achter de woorden en zien wat er bij de ander gebeurt als je met je hoofd zit bij: dat berichtje, die vergadering, die leuke vacature waar deze cliënt hopelijk op past, de volgende vraag die je moet stellen of hoe dit hele verhaal van deze cliënt nu in godsnaam naar werk moet leiden..?
Kun je echt verbinding maken als je zo hard werkt dat je vergeet pauze te nemen, je voortdurend bereikbaar moet zijn, je altijd met je werk bezig bent?
Kun je echt luisteren, echt zien, echt meevoelen, verbinding met de ander maken als je weinig verbinding hebt met jezelf?
Ik wens jullie hele fijne feestdagen met tijd voor verbinding met je zelf en de mensen die je lief hebt!
Kun jij als professional in het sociale domein elke maand een artikel met tips en inspiratie gebruiken om je cliënten zo goed mogelijk te begeleiden? Klik dan rechtsboven aan de startpagina op ‘Meld je hier aan!’. Je krijgt dan ook mijn 4 beste tips over hoe je zonder strijd mensen kunt helpen stappen te zetten in hun leven.
Wil je 4x per jaar mijn nieuwsbrief met informatie over mijn trainingen ontvangen? Dat kan ook!
Vind je dit geen goed voornemen, zo na de vakantie? Misschien dacht je al ‘waar blijven Anke’s inspirerende blog-artikelen?’ 😉 Nou, ik had me een beetje verkeken op de hoeveelheid werk die ik aangenomen had. En als er iets dodelijk is voor inspiratie, dan is het een megavolle inbox, ellenlange to-do-lijsten en een veel te vol hoofd. Ideeën genoeg, daar lag het niet aan, maar ik nam niet de rust en de ruimte om er echt iets mee te gaan doen. Komt het je bekend voor?
je relaxte, geïnteresseerde houding en zo geef je de ander het vertrouwen en de ruimte om rustig zijn verhaal te doen en regie te nemen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Bij elke 
Rust en ruimte in je hoofd zorgen er voor dat je creatiever (en innovatiever) kunt zijn.
Ik zit in de wachtruimte bij een gemeente/ sociale werkvoorziening in oost Groningen. Ik kom training geven aan de werkcoaches. Drie mannen komen binnen. Oude, wat viezige spijkerbroeken aan, oude jas of trui, een petje op, een oorbel in. Ze zien er alle drie niet echt gezond uit en zijn in geen tijden bij een (goede) kapper geweest. Ze komen om te gaan werken in Duitsland. Ze gaan bij mij aan tafel zitten. Ze praten dialect. Tegen mij zeggen ze niks. De ‘kovvie’ wordt bij gebrek aan roerstaafjes geroerd met een pen. Ze schuiven elkaar vacatures toe en lachen daar wat om. ‘Harm is ook thoes’ (zit thuis zonder werk). Na een paar minuten lopen ze naar buiten. ‘we kinn er nog wel ain in brand stek’n’ (ze hebben nog tijd voor een sjekkie).
Het gebeurt mij niet vaak. Meestal maak ik makkelijk contact en heb ik zo een praatje. Maar bij hen voelde ik me alsof ik van een andere wereld kom. Ik heb dat ook wel eens als ik in de metro naar Gein zit en de enige blanke kaaskop ben (Hollandser er uit zien dan ik kan bijna niet) of in Amsterdam nieuw-west op bepaalde plekken. Het voelt een beetje ongemakkelijk. Anders zijn..
Waarom vertel ik dit? Omdat ik het zonde vind. We beseffen het soms niet, die verschillende werelden. Hebben er weinig kennis over. Oordelen snel, zijn snel bang voor elkaar. Terwijl als ik wel iets had weten te zeggen, we wellicht aan de praat geraakt waren. Dan hadden we van elkaar gedacht ‘die viel best mee’. En als we elkaar hadden leren kennen hadden we misschien wel iets voor elkaar kunnen doen..
Anke Fokkens' blog 