Mijn oma en het nut van heldenverhalen

Ik ben een boek aan het lezen. ‘Storytelling in 12 stappen. Op reis met de held. – Mieke Bouma‘. Het gaat over de opbouw van verhalen. Fictie, maar ook levensverhalen of verhalen van bedrijven. Na elk hoofdstuk zijn er opdrachten/ vragen die je op weg helpen bij het schrijven. De eerste vraag prikkelt me meteen:

‘Welke helden ken jij uit je eigen leven? Wie heb je ooit als moedig, dapper, bijzonder of strijdvaardig beschouwd? Waarom?’

Op het moment dat ik de vraag lees zit ik aan het ziekenhuisbed van een vriendin terwijl ze een chemokuur ondergaat. Over helden gesproken. Maar dat verhaal vertel ik later misschien nog wel eens. Ik denk even verder en er komen een aantal dappere cliënten en collega’s in mijn gedachten voorbij. Maar ik denk ook aan mijn oma van vaders kant. Ze is al weer een aantal jaren geleden gestorven. Wat ik zo stoer aan haar vond?

Op haar 52e haalde oma, die alleen de lagere school had doorlopen, haar rijbewijs. Ze vond het maar niks dat alleen opa kon rijden. Op haar 65e begon ze met zwemles. Elke ochtend om 7 uur lag ze in het zwembad en nam ze met de veel jongere dames uit het dorp de dag door. Wij, kleinkinderen met ons diploma al lang op zak, waren bij haar afzwemmen. Op haar 80e stapte ze voor het eerst met een groepje zwemvriendinnen in het vliegtuig voor een vakantie naar Portugal. Ze had nog nooit gevlogen en wilde dat altijd nog eens doen. Ik zal nooit vergeten hoe enthousiast ze er over vertelde.

Waarom deel ik dit met jullie? Dit verhaal over mijn oma zegt misschien wel meer over mij dan over haar. Mijn zussen en ouders zullen vast andere verhalen over haar vertellen. Mijn ‘kern’ of ‘motor’ zoals we het op de jobcoachopleiding noemen gaat over ontwikkeling. Ik word enthousiast als ik ontwikkeling bij anderen zie, maar heb het zelf ook nodig om steeds weer iets nieuws te leren. Dat je daarvoor ooit te oud zou kunnen zijn vind ik dus ook echt onzin.

Bij ‘helden’ dacht ik trouwens ook aan mijn favoriete biologielerares op de middelbare school. Ik zie nog voor me hoe zij de ‘celdeling’ stond uit te beelden voor de klas. Pas toen ik ‘mijn filmpje‘ voor de nieuwe website van Combo Emonomy bekeek realiseerde ik me dat ik hetzelfde doe voor een groep..:-)

Dus, als je bezig bent met een intake of assessment van een cliënt, of misschien juist wel tijdens een informeel moment, stel dan eens deze of een andere onverwachte vraag (gebruik bijvoorbeeld eens gesprekskaarten). Bedenk dat het verhaal dat komt geen tijdverspilling is en je niet afhoudt van jullie doel. Nee, het vergroot het contact en vertelt je, als je goed luistert en een beetje doorvraagt, veel meer over je cliënt dan je in eerste instantie misschien wel denkt.

ps. mooie empowerment-opdracht: iemand (met behulp van z’n netwerk) z’n eigen ‘heldenverhaal’ laten schrijven.

Wie is jouw held en waarom?

Kun jij als professional in het sociale domein elke maand een artikel met tips en inspiratie gebruiken om je cliënten zo goed mogelijk te begeleiden? Klik dan rechtsboven aan de startpagina op ‘Meld je hier aan!’. Je krijgt dan ook mijn 4 beste tips over hoe je zonder strijd mensen kunt helpen stappen te zetten in hun leven.

Wil je 4x per jaar mijn nieuwsbrief met informatie over mijn trainingen ontvangen? Dat kan ook!

Als je motor gaat draaien, dan..

Ik fiets terug van een bezoekje aan Astrid. Zij is een van de ervaringsdeskundigen waar ik mee ga samenwerken in de COEVA opleiding (opleiding voor ervaringsdeskundigen in armoede). Ik barst van de inspiratie. Ze had zo’n geweldig idee om haar eigen levensverhaal aan de groep te vertellen aan de hand van foto’s. Dat ga ik ook doen! Ik kan niet wachten om aan de slag te gaan. Maar o ja, ik had ook zo’n goed artikel gelezen over activerende werkvormen waar ik iets mee wilde. En ik zou nog een powerpoint van de jobcoachopleiding verbeteren en een digitale quiz over Motiverende Gespreksvoering maken.. Eeehhh.. en het is ook weer tijd voor een nieuw blog..

Mijn vriend moet er af en toe wel een beetje om lachen als ik weer eens veel te lang bezig ben met het nakijken van een portfolio of het voorbereiden van een training. ‘Het moet immers wel goed!’ Ik word er zelf ook wel eens moe van. Steeds die inspiratie om weer dingen aan te passen, te verbeteren en te ontwikkelen. Aan de foto te zien zat het er al vroeg in ;-). Ik kan het niet laten. Sterker nog, ik kan er niet zonder. Zodra iets op de automatische piloot gaat wordt het bij mij al heel gauw sleur, dan ga ik me vervelen en word ik sjagerijnig.

Ken je dat? Heb jij ook zo iets dat je echt nodig hebt in je werk? Als dat er is gaan je ogen glimmen, krijg je energie en vliegt je dag voorbij? Als het er niet is voel je je langzaam verpieteren? Ik ben heel benieuwd! Deel je het met ons in een reactie op dit blog?

In de IVB (Individuele Vraaggerichte Benadering), de methodiek die we hanteren in de jobcoachopleiding van Combo, noemen we dit ‘de kern’ van het assessment (vliegwiel), ook wel ‘de motor’. Als jouw kern/ motor aansluit bij de kern van een werkplek, dan weet je zeker dat je goed zit en dat je daar nog lang je ei kwijt kunt. Dan is er bijna altijd een duurzame match.

De kern heeft ook vaak een keerzijde. Dat noemen we je ‘centrale ontwikkelthema’. Altijd maar willen ontwikkelen is ook doodvermoeiend. Ik mag bijvoorbeeld meer leren genieten van het hier en nu. Misschien toch maar eens die cursus mindfulness doen :-).

Daarom heb ik dus mijn eigen trainingsbedrijf! Kan ik lekker voortdurend mijn inspiratie en creativiteit kwijt en continu bezig zijn met ontwikkeling van anderen en van mezelf! En jij, zit jij ook zo goed op je plek?

Kun jij als professional in het sociale domein elke maand een artikel met tips en inspiratie gebruiken om je cliënten zo goed mogelijk te begeleiden? Klik dan rechtsboven aan de startpagina op ‘Meld je hier aan!’. Je krijgt dan ook mijn 4 beste tips over hoe je zonder strijd mensen kunt helpen stappen te zetten in hun leven.

Wil je 4x per jaar mijn nieuwsbrief met informatie over mijn trainingen ontvangen? Dat kan ook!