Wat heeft de situatie in Griekenland te maken met armoede in Nederland?

Ik ben geen Griekenland-expert. Laten we dat meteen maar vooropstellen. Ik ben ook geen economisch wonder. Absoluut niet mag ik wel zeggen. Het was niet mijn favoriete vak op school. Maar economie heeft te maken met gedrag. En laat ik daar nu wel wat van af denken te weten :-).

Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar bij mij wekt de hele situatie in Griekenland af en toe irritatie op. ‘Als je geld leent, moet je het gewoon terugbetalen’, ‘ik kan toch ook niet onderhandelen over mijn hypotheek?’, ‘Je kunt toch Europa niet de schuld geven voor schulden die je zelf hebt gemaakt?’, ‘We kunnen wel geld blijven uitlenen, maar dat maakt het niet beter, er moet wel wat tegenover staan’. Dat soort dingen denk ik dan. Jij ook?

Mag hoor, heel logisch. Het zijn allemaal waarheden. Waarheden vanuit het perspectief van de ‘niet-arme’. Het helpt alleen niet om tot een oplossing te komen als we in dit perspectief blijven zitten. Dan krijgen we alleen maar strijd. Maar wat helpt dan wel (een vraag die me in de training Armoede en sociale uitsluiting ook vaak gesteld wordt)?

Als eerste natuurlijk: Inleven in het perspectief van de ander. Een aantal wetenschappelijk onderzochte punten (er zijn er meer) die te maken hebben met armoede en schaarste kunnen een ander licht op de zaak werpen:

• Als je last hebt van schaarste heb je de neiging om ‘onverstandige’
  besluiten te nemen. Bijvoorbeeld: Je hebt het zo druk dat je niet weet waar je moet beginnen en je doet daardoor eigenlijk niks. Je bent zo op dieet dat je daardoor helemaal gefocust raakt op ongezond eten en eigenlijk veel meer snoept dan normaal. Je hebt zo weinig geld dat je geld gaat lenen of dingen op afbetaling gaat kopen wat uiteindelijk veel duurder is. Dit alles komt doordat je hoofd zo in beslag wordt genomen dat het niet meer lukt rustig en verstandig na te denken.
• Om uit de problemen te komen moet je creatief zijn en oplossingen bedenken. Als je hoofd in beslag wordt genomen door problemen/ schaarste lukt dit niet. Probeer maar eens een blog te schrijven als je een deadline hebt voor iets anders ;-).
• Om initiatieven te nemen die nodig zijn om uit de problemen te komen heb je zelfvertrouwen nodig. Iets waar mensen (en landen) in armoede juist vaak te kort aan hebben. Iedereen zegt immers steeds tegen je dat het allemaal je eigen schuld is. Niet echt goed voor je zelfvertrouwen..
• Dus om je hoofd nog enigszins boven water te kunnen houden en nog een beetje zelfrespect te bewaren stel je vaak onbewust een copingmechanisme in. Je legt bijvoorbeeld de schuld bij een ander. Europa is de schuld van deze ellende, de maatschappij wil jou geen baan geven, door de scheidsrechter heb je verloren, je baas is een *** die je te veel werk geeft, etc.
• En o ja, een schuld is soms zooo groot, dat het lijkt of je het toch nooit af kunt betalen, dus waarom zou je er überhaupt aan beginnen..

OK. Is je beeld een beetje bijgesteld? 😉 Dat van mij wel. Dan nu nadenken over oplossingen. Ik ga in dit blogartikel 1 idee noemen (anders wordt dit verhaal veel te lang).

Oplossing 1: Verleg de focus van de problemen naar de kwaliteiten (Wat overigens niet betekent dat je niks aan de problemen moet doen).

Wat zijn de kwaliteiten van Griekenland? Hoe kunnen zij (en wij) daarin investeren zodat ze die kwaliteiten kunnen benutten? In plaats van lenen wordt het dan uiteindelijk geld verdienen. En het levert een hoop zelfvertrouwen op waardoor veel problemen makkelijker aangepakt kunnen worden.

En nu jij. Kun jij ook een oplossing bedenken die wellicht wel kan helpen bij armoedebestrijding? Je kunt het kwijt in een reactie op dit blog.

Vind jij als professional kwaliteit leveren belangrijk? Klik dan rechtsboven aan de startpagina op ‘Meld je hier aan!’ en krijg elke maand nieuwe tips en inspiratie in je mailbox. Je krijgt dan ook het e-book over motivatie.

Wil je 4x per jaar mijn nieuwsbrief met informatie over mijn trainingen ontvangen? Meld je dan hier aan. Natuurlijk zijn je gegevens veilig bij mij en kun je je voor beide makkelijk afmelden.

Hoe vrij ben jij? En jouw cliënten?

Nog even over vrijheid.. Gelukkig leven wij in een vrij land. Gelukkig. Maar hoe vrij ben jij eigenlijk in je werk? En hoe vrij zijn je cliënten?

Heb jij de vrijheid om er nog een half uur aan vast te plakken als je client dat nodig heeft? Of zit je dan al 10 minuten met een scheef oog op de klok te kijken omdat je volgende client al zit te wachten en je ook nog moet registreren?

Mag jij van je organisatie een client uitnodigen met kerst omdat hij zo eenzaam is? Ik hoorde van een Ervaringsdeskundige die hiervoor ontslagen is..

Waar denk jij aan bij vrijheid? (ik lees het graag in een reactie op dit bericht)

Ik denk aan mogen zijn wie je bent. Volgens mij hebben we alle mensen, met alle mooie kanten en gekkigheden, ook de lastige, nodig in deze wereld. Hoe saai en kleurloos zou het anders zijn.. Ik geloof dat ieder mens zijn rol en doel heeft. Wat denk jij?

Ik denk ook aan je eigen keuzes mogen maken. Maar ook je eigen fouten. Makkelijker gezegd dan gedaan. Want in hoeverre kun jij dat als hulpverlener? Iemand zijn eigen fouten laten maken? Tot hoever ga je en wanneer ga je iemand beschermen? In een intervisiegroep die ik begeleid kwam laatst nog aan bod hoe lastig dit dilemma kan zijn. En in hoeverre mag je zelf binnen jouw organisatie dingen uitproberen? Ook als ze niet succesvol zijn? In veel van mijn trainingen staat onderwerp regie centraal.

Ik denk aan voldoende toegang tot informatie en locatie. Hoe kun je immers goede keuzes maken als je niet goed begrijpt waar je uit kunt kiezen. Begrijp jij de brieven van de belastingdienst, het UWV etc. altijd? Waarom zijn veel congressen nog steeds zo duur en daarmee vaak niet toegankelijk voor de mensen waarover het gaat. Als ze überhaupt al worden uitgenodigd.. Ik ken een Ervaringsdeskundige die aan de lunchtafel in de organisatie waar hij werkt door de psychiater stelselmatig genegeerd wordt. Hij is dan immers niet aan het werk.. (echt waar!)

Ik denk ook aan ruimte. Hoeveel ruimte geef je jezelf eigenlijk? En hoeveel bewegingsvrijheid heb je als je in een uitkering zit? In een workshop die ik laatst gaf voor alleenstaande moeders met een uitkering van het DWI gaf men aan dat meer geld verdienen niet de belangrijkste reden is om aan het werk te willen. Meer vrijheid wel. Dat er niet zo op je gelet wordt, dat je niet alles hoeft te verantwoorden, dat niet iedereen raar naar je kijkt als je wel eens iets uitgeeft etc.

Ruimte is tegenovergesteld aan schaarste. In het boek ‘Schaarste’ wordt uitgelegd wat dit met je denken en je gedrag kan doen. Je komt er door in een negatieve spiraal. In de workshop ‘Armoede en sociale uitsluiting‘ laten we je ervaren wat dit betekent voor jouw cliënten die opgegroeid zijn in armoede. Je krijgt inzichten over soms ‘lastig’ gedrag. En natuurlijk leren we je wat helpt. Interessant? Laat het me even weten. Ik vertel je er graag meer over.

Vind jij als professional kwaliteit leveren belangrijk? Klik dan rechtsboven aan de startpagina op ‘Meld je hier aan!’ en krijg elke maand nieuwe tips en inspiratie in je mailbox. Je krijgt dan ook het e-book over motivatie.

Wil je 4x per jaar mijn nieuwsbrief met informatie over mijn trainingen ontvangen? Meld je dan hier aan. Natuurlijk zijn je gegevens veilig bij mij en kun je je voor beide makkelijk afmelden.

Alle werklozen zijn lui

Ik was van de week in de sportschool. Drie goed uitziende vrienden waren naast me wat oefeningen aan het doen. Een van hen had ik vaker gezien. Nooit een woord mee gewisseld, maar het leek me een aardige vent. Tot ik hun gesprek hoorde.. ‘Ik vind het gewoon vies, al die dikke, slappe mensen op het strand. Ze zouden meer moeten trainen’. ‘Woon jij nu in Buitenveldert? Zou ik nooit willen wonen, daar wonen alleen bejaarden’. Het ging maar door en door.. 

Toch heeft iedereen er wel eens last van volgens mij. Vooroordelen. Op zich een menselijk iets. Vaak veroorzaakt door gebrek aan kennis (zie ook mijn eerdere artikel ‘Kennis is macht (over je eigen leven)?’) En misschien door gebrek aan interesse om die kennis te verkrijgen. Maar als je die kennis nu niet hebt, hoe kom je er dan achter dat je vooroordelen vooroordelen zijn? En als iemand je er op wijst, geloof je diegene dan? Vooroordelen kunnen ontzettend hardnekkig zijn. Het maakt deel uit van jouw beeld van de wereld.

Met welk vooroordeel word jij wel eens benaderd? En hoe voelt dat voor jou? Ik lees het graag in een reactie op dit blog.

Voor mij geldt: Alle Groningers zijn stug. Alle Amsterdammers blowen. Grote kinderen kunnen het zelf wel. Blonde meisjes zijn altijd lief. In Amsterdam zuid is iedereen rijk. Frustrerend en oneerlijk, want er klopt natuurlijk niks van. Ik krijg in ieder geval ontzettend het gevoel me te moeten verdedigen..

Maar wat nu, als ik niet weet dat iemand vooroordelen over mij heeft? Hij spreekt ze niet altijd (tegen mij) uit.. Dan kan ik mij niet eens verdedigen..

In de workshops over ‘Armoede en sociale uitsluiting’ laten we zien welke vooroordelen (‘Missing linken’) er kunnen leven tussen mensen uit de middenklasse (meeste hulpverleners) en mensen die opgegroeid zijn in armoede. Ik had ze ook, en ik wist het niet eens van mezelf.. Wil je meer weten over deze workshops? Neem dan contact met me op.

Vind jij als professional kwaliteit leveren belangrijk? Klik dan rechtsboven aan de startpagina op ‘Meld je hier aan!’ en krijg elke maand nieuwe tips en inspiratie in je mailbox. Je krijgt dan ook het e-book over motivatie.

Wil je 4x per jaar mijn nieuwsbrief met informatie over mijn trainingen ontvangen? Meld je dan hier aan. Natuurlijk zijn je gegevens veilig bij mij en kun je je voor beide makkelijk afmelden.